Orain dela urte bat nire jatorrizko etxera itzuli nintzen. Aspaldian nire familia ikusi gabe bainengoen. Hilabete eta egun batzuk pasa nituen bertan.
Hondarribian hartu genuen hegazkina, hainbat eskala eta ordu egin ondoren hegazkinean, iritsi ginen Nikaragua azkenean. Oso urduri nengoen, familia era nire herria ikusteko ilusioarekin. Familia guztia zegoen gure zain aireportuan,kamioneta batekin etorri ziren. Sofa bat aurkitu genuen atzekaldean eta ni harriturik geratu nintzen, gu eramateko jarri zuten. Etxera iritsi ginenerako gaueko hamabiak ziren eta oso nekaturik geudenez, afaldu está ohera joan ginen.
Iritsi nintzen momentuan dena desberdina zela ohartu nintzen; kultura ezberdin bat. Beste melodia batekoak ziren, beraien gestoak, mugimendua, pentsaera… guaztia, nik ere baditutela baina ez ditut ikusten. Janaria jan dudan onena da. Gehienbat katolikoak dira eta horrek beste pertsona mota desberdinak ezagutzeko aukera ematen du; beste ideiak deskubrituz. Jede irekia da eta batez ere alaia, beti irribar batekin naiz eta ekonomikoki gaizki egon. Gorputzak sentsazio ikaragarria hartzen su bizipozaz betea.
Oso eguraldi ona egiten du, onegia esango nuke. Goizeko 7etarako izugarrizko beroa egiten zuen era jende asko ikusten zen kalean. Okerrena, hondartza herritik nahiko urrun zegoela baina hori problema ez zen. Lau bat pistina zeuden herri osoan eta ni guztietara joan nintzen, gutxi gora-behera 2€ ordaintzen ziren eta egun osoa egon daiteke. Ibaira ere joaten ginen familia osoarekin eta beste hainbat lagunekin, zelai handi bat zuen. Goizetik ilundu baino zerbait lehenago arte egoten ginen normalean eta janari asko eramaten zuten guztientzat.
Arratsaldeko 7etan iluntzen zen, jende nahiko gutxi ikusten zen iluntzean. Ahaulki batzuk batzuk ateratzen zituzten etxe kanpora eta bizi-lagunekin hizketan gelditzen ziren, baina etxe kanpoan.
Bueltatzeko momentua heldu zenerako ez nintzen konturatu ere egin, oso gustora nengoelako nere familia eta kultura gehiago ezagutzen.
Hondarribian hartu genuen hegazkina, hainbat eskala eta ordu egin ondoren hegazkinean, iritsi ginen Nikaragua azkenean. Oso urduri nengoen, familia era nire herria ikusteko ilusioarekin. Familia guztia zegoen gure zain aireportuan,kamioneta batekin etorri ziren. Sofa bat aurkitu genuen atzekaldean eta ni harriturik geratu nintzen, gu eramateko jarri zuten. Etxera iritsi ginenerako gaueko hamabiak ziren eta oso nekaturik geudenez, afaldu está ohera joan ginen.
Iritsi nintzen momentuan dena desberdina zela ohartu nintzen; kultura ezberdin bat. Beste melodia batekoak ziren, beraien gestoak, mugimendua, pentsaera… guaztia, nik ere baditutela baina ez ditut ikusten. Janaria jan dudan onena da. Gehienbat katolikoak dira eta horrek beste pertsona mota desberdinak ezagutzeko aukera ematen du; beste ideiak deskubrituz. Jede irekia da eta batez ere alaia, beti irribar batekin naiz eta ekonomikoki gaizki egon. Gorputzak sentsazio ikaragarria hartzen su bizipozaz betea.
Oso eguraldi ona egiten du, onegia esango nuke. Goizeko 7etarako izugarrizko beroa egiten zuen era jende asko ikusten zen kalean. Okerrena, hondartza herritik nahiko urrun zegoela baina hori problema ez zen. Lau bat pistina zeuden herri osoan eta ni guztietara joan nintzen, gutxi gora-behera 2€ ordaintzen ziren eta egun osoa egon daiteke. Ibaira ere joaten ginen familia osoarekin eta beste hainbat lagunekin, zelai handi bat zuen. Goizetik ilundu baino zerbait lehenago arte egoten ginen normalean eta janari asko eramaten zuten guztientzat.
Arratsaldeko 7etan iluntzen zen, jende nahiko gutxi ikusten zen iluntzean. Ahaulki batzuk batzuk ateratzen zituzten etxe kanpora eta bizi-lagunekin hizketan gelditzen ziren, baina etxe kanpoan.
Bueltatzeko momentua heldu zenerako ez nintzen konturatu ere egin, oso gustora nengoelako nere familia eta kultura gehiago ezagutzen.